همه والدین دوست دارند بدانند شیوه تربیتی صحیح کدام است و چگونه می توانند در تربیت فرزندان خود موفق باشند. آیا باید آن قدر با آنها مهربان باشند که اجازه بدهند هر کاری که می خواهند انجام دهند یا برعکس برای کوچک ترین خطایی فرزندشان را تنبیه کنند اما به راستی معنای تنبیه چیست؟ و آیا برای یک تربیت موفق یابد هر گونه تنبیهی را حذف کرد؟
یکی از اهداف مهم تربیتی این است که واکنش ها سریع و منسجم باشند. همچنین یک رفتار مناسب باید به طور تدریجی و گام به گام به کودک آموخته شود. بنابراین باید حوصله به خرج داد و زود خشمگین و عصبانی نشد. برای در پیش گرفتن برنامه های تربیتی بدون نیاز به تنبیه بدنی، توجه به این نکات می تواند حائز اهمیت باشد.
* رفتاری را که از فرزندان خود انتظار دارید به طور مشخص بیان کنید.
* به فرزندتان به طور دقیق بگویید چه انتظاری از او دارید.
* میزان آگاهی خود را از توانایی ها و محدودیت های سنی کودکان افزایش دهید تا به اشتباه انتظار یک فرد بالغ را از یک کودک نداشته باشید.
* بپذیرید که فرزندتان باید اشتباهات زیادی بکند تا بالاخره بتواند رفتار صحیح را بیاموزد. پس به او فرصت دهید و خطاهای او را نوعی تجربه و فرصت برای یادگیری تلقی کنید. بدین ترتیب با سر زدن کوچک ترین اشتباهی از فرزندتان او را تنبیه نمی کنید.
اگر فرزندتان رفتاری ناشایست مرتکب شد، بی آنکه با او برخورد کنید سر او داد نزنید ولی قاطع باشید اما تاخیر در برخورد مناسب با کودک باعث می شود که او رفتار نادرست خود را فراموش کند و نیازی به اصلاح آن احساس نکند.
توقع نداشته باشید کودکان کاملا تحت فرمان شما باشند. بعضی از آنها آرام هستند و بعضی دیگر سرکش و نافرمان. سعی کنید به روش آنها را قانع کنید اگر با یک خواسته آنها مخالفت می کنید فقط به طور لفظی مخالفت نکنید، بلکه پیگیر باشید تا کودک متوجه شود شما کاملا جدی و قاطع هستید.
فراموش نکنید هیچ گاه مجازات های غیر واقعی برای فرزندانتان در نظر نگیرید. مثلا نگویید "اگر فلان کار را انجام دهی دستت رو می شکنم!" زیرا امکان دارد کودک فکر کند شما واقعا چنین کاری خواهید کرد!
فراموش نکنید که برای همه کودکان یک نوع تنبیه کارآیی ندارد! بنابراین با توجه به شناخت روحیات فرزندان خود، فرهنگ خانواده و شرایط موجود در این زمینه خلاقیت و ابتکار داشته باشید.
هیچ گاه فرزندان خود را کتک نزنید، فریاد نکشید و از روی خشم و نفرت و با چهره ای عصبانی با او برخورد نکنید زیرا کودکان در همه حال به عشق و محبت شما نیاز دارند حتی در مواقعی که عمل ناپسند مرتکب می شوند به هیچ وجه به فرزندتان توهین نکنید و مخالفت خود را با صدای آرام ابراز کنید.
سعی کنید وسایلی را که باعث اختلاف بین فرزندتان می شود و خطرناک هستند از آنها دور کنید "اگر نتوانید بدون دعوا و داد و بیداد با وسایلتان بازی کنید، اجازه ندارید بازی کنید و هر کس باید برود به اتاق خود!"
مجازات هایی تعیین کنید که بتوانید زود همه آنها را اجرا کنید زیرا باید دقیقا در خاطر کودک بماند که به چه دلیل مجازات می شود.
انتظارات غیر واقع بینانه از فرزندتان نداشته باشید آیا باید از کودک خجالتی و کم رو توقع داشته باشید که فورا به غریبه ها سلام کند؟ به او فرصت دهید که کم کم با دیگران آشنا شود.
فراموش نکنید با سر زدن هرگونه خطایی از جانب فرزندتان نباید فورا خشمگین شوید و درصدد تعیین مجازاتی برای او باشید. اگر با کوچک ترین اشتباه فرزندتان فورا مجازاتی برایش در نظر بگیرید فرزندتان دچار کمبود اعتماد به نفس می شود و در سنین بالاتر این مشکل برای او بیشتر می شود و خود را در حل مشکلاتش ناتوان می بیند. حتما به فرزندتان نشان دهید که او را دوست دارید. سعی کنید با رفتارهایی مثل گوش دادن، در آغوش گرفتن، تحسین کردن و مانع شدن از انجام کارهای خطرناک دوست داشتن خود را ابراز کنید.
از طریق تغییر قیافه و لحن صدا طوری با فرزندتان برخورد کنید که بدون هیچ گونه داد و فریادی جدی بودن شما را درک کند. سعی کنید هنگامی که فرزندتان حضور دارد با دیگران درباره روش های مختلف تربیتی بحث نکنید.
نظر شما